Soms “weet” je dat je iets wilt, maar je weet niet wat, of je “weet” dat je iets niet wilt, maar je weet niet wat... Dat is eigenlijk de basis van mijn leven tot nu toe. Ja je leest het goed, tot nu toe! Want ik weet inmiddels wat ik wil en ook wat ik niet wil en dat niet alleen, ik voel het ook en dat is misschien nog wel het mooiste. Want dat geeft ruimte en voor groei is ruimte nodig.
Begin 2017 ging mijn licht met een genadeloze knal uit. Zo, dat was het. Ik kon niet meer. Mijn energie, mijn plezier, mijn weten en voelen was op. Dit klinkt natuurlijk dramatisch en dat was het ook. Toch ben ik blij dat dit gebeurd is, want deze situatie was het begin van de weg naar huis. Mijn huis.
De weg naar huis lag er al jaren. Dat wist ik ook wel, maar toch heb ik hem steeds weer verlaten omdat het te moeilijk was. Omdat ik geen tijd had. Omdat iets anders belangrijker was. Omdat ik niet tot last wilde zijn. Omdat de wereld andere dingen van mij verlangde. Blijkbaar was ik nog niet klaar om keuzes te maken, om voor mezelf te kiezen, om offers te brengen, om daadwerkelijk te weten en te voelen wie ik ben, waar ik vandaan kom en waar ik heen wil.
Inmiddels ben ik ruim een jaar verder en is er heel veel veranderd. Ik heb (met de nodige hulp) mijn leven in eigen hand genomen en dat is fantastisch. De weg was niet altijd makkelijk, er waren gaten in het wegdek, wegwerkzaamheden, omleidingen en putdeksels die onverwacht los schoten en mij dwongen in de put te kijken. Wat ik zag was niet altijd even fraai maar dat hoeft ook niet. Dat weet ik nu, ik kan er nu naar kijken zonder dat ik uit balans raak en dat is precies wat ik iedereen gun. Ook jou!
Op het eerste stuk van mijn weg naar huis zag ik helemaal niets aan de horizon. Ik werd er moedeloos van en had er vaak "zó geen zin in”. Tegelijkertijd voelde ik aan alles dat ik de weg nu helemaal zou gaan bewandelen. In het gras in de berm gaan liggen was geen optie. Ik heb moeilijke keuzes gemaakt en overtollige bagage uit mijn koffer gegooid. Langzaam kwam er ruimte en daarmee zicht op dat stipje aan de horizon waar ik al zo vaak naar op zoek was geweest. Dat stipje is nu duidelijk zichtbaar. In april ben ik begonnen met mijn opleiding tot integraal leefstijl- en vitaliteitscoach. Dit is wat ik wil, waar ik voor sta en wie ik ben. Ik ben er bijna. Mijn stip aan de horizon is mijn huis en met dat huis ga ik aan de slag. Het is een huis vol kennis, liefde, ervaring en levenslust.
Dat wil ik graag met je delen. Niet door je aan de hand te nemen, maar door je jouw eigen kracht te laten vinden, zodat je de weg zelf kunt bewandelen. Deze weg is voor iedereen anders, het kan een fysieke weg zijn, een emotionele, een daadkrachtige of een belemmerende, maar het is vaker een wirwar van verschillende wegen. Mijn integrale aanpak sluit daar goed op aan. We zijn één geheel en functioneren ook als zodanig. Alles heeft invloed op elkaar en alleen door naar het geheel te kijken, kom je uiteindelijk thuis. En waar is thuis dan? Die vraag kun jij alleen zelf beantwoorden. Het lijkt mij fantastisch om jou tijdens die zoektocht te ondersteunen. Ik ben heel benieuwd naar jouw huis.
